-
1 pełnia
сущ.• изобилие• обилие• полнолуние• полнота* * *pełn|ia♀, мн. Р. \pełniai 1. полнолуние ň;2. (czegoś) полнота (чего-л.);\pełnia
zadowolenia полнота удовольствия;3. разгар ♂;w \pełniai sił в расцвете (во цвете) сил;
4. (morza, oceanu) открытое море; открытый океан+3. szczyt, zenit 4. pełne (otwarte) morze
* * *ж, мн P pełni1) полнолу́ние n2) ( czegoś) полнота́ (чего-л.)pełnia zadowolenia — полнота́ удово́льствия
3) разга́р mw pełni sił — в расцве́те (во цве́те) сил
4) (morza, oceanu) откры́тое мо́ре; откры́тый океа́нSyn:
См. также в других словарях:
pełnia — ż I, DCMs. pełniani; lm D. pełniani 1. «faza Księżyca, podczas której jego połowa widoczna z Ziemi jest całkowicie oświetlona przez Słońce; Księżyc w tej fazie» Księżyc w pełni. Poblask pełni. ◊ Twarz jak księżyc w pełni «twarz okrągła, pyzata» 2 … Słownik języka polskiego
